Weet jij nog waar je als kind van droomde, of wat je graag deed? Speelde je graag met poppen, of was je liever buiten? Was er een favoriet spel? Speelde je het liefst verstoppertje, maakte je graag heksensoep of deed je alsof je in een winkeltje werkte. En wat deed je het liefst op de kleuterschool? Of in de eerste klassen van de lagere school? 

Ikzelf speelde zowel binnen als buiten. Binnen het liefst met mijn poppen of later met de barbies, alleen of samen met een vriendinnetje. We hebben hele levensverhalen verzonnen voor Barbie, Ken en Skipper (ik was vergeten hoe ze ook alweer heette, maar het schoot me net weer te binnen). 

Of ik speelde lekker in mijn eentje “bibliotheekje”. Dan konden mensen bij mij boeken lenen en zette ik een stempel in het boek (die “stempels” zitten in alle kinderboeken die ik nog uit mijn jeugd heb). Als ik buiten speelde, dan was dat vaak samen met anderen. Dan hadden we een dierenopvang voor alle zielige dieren die verstoten waren. Of ik was Bianca, een meisje uit mijn favoriete boekenserie. Dan gingen we (denkbeeldig) paardrijden en daarna gezellig kletsen en thee drinken in de ponyclub! 

Op de kleuterschool speelde ik graag met de grote blokken (niet met de kleintjes, ik hou van lekker snel resultaat). Dan bouwde ik een huis waar ook genoeg plaats was voor mijn vriendje en vriendinnetje. Dan gingen we daar wonen en leuke dingen doen! En ik luisterde héél graag naar de verhalen van Juf Iebeltsje (heette ze echt zo?), ze werd helemaal gek van alle vragen die ik daarna altijd stelde! Die nieuwsgierigheid is nooit meer weggegaan. 

Leuk he? Dat waar je als kind enthousiast over was, zegt vaak veel over wie je bent, en wat je graag doet. Daarnaast zitten er in die herinneringen ook vaak aanwijzingen over waar nog groei zit voor jezelf. Welke waarden zie je, die je nog wel eens zou willen herontdekken? Waar voel je hernieuwde energie, of ben je nieuwsgierig naar? Waar zou je misschien meer tijd aan willen besteden? 

Neem het niet te letterlijk, maar kijk creatief en op een lichte manier naar je eigen verhaal. Ik wil echt geen bibliothecaris worden, maar ik lees wel ontzettend graag boeken. Ik hou niet van bouwen of van poppenhuizen (daar woonden mijn barbies in), maar levensverhalen zijn wel een rode draad in mijn loopbaan. En een manege is geen favoriete plek van me geworden (liever niet zelfs, het is er vaak koud en het stinkt, ik ben er uren geweest toen onze kinderen klein waren), maar ik herken wel het genieten van de gezelligheid in de ponyclub (of camping tegenwoordig). Dat ik Bianca was en mijn vriendinnetjes niet, dat is ook geen toeval geloof ik. En, nu ik er zo bij stil sta…misschien moet ik ook af en toe eens wat ruimte alleen voor mezelf nemen. Ik realiseer me dat zowel werk als vrije tijd altijd gevuld is samen met anderen. Hartstikke gezellig, maar ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn. Niet te lang, eventjes… 

Hoe zit dat met jou? Vind je het leuk om ook naar je herinneringen te kijken? Schrijf dan eens op wat je gelukkig maakte in die vroege kinderjaren. Waar werd je blij van, en wat zijn de waarden die daarin verscholen zitten. Merk op wat dat met je doet. Waar herken je de volwassen jij van nu in? Welke onderdelen zie je nu nog terug in je dagelijkse leven? En welke juist niet? Kun je er iets van meenemen voor de toekomst? 

Pak het aan, haal het kind in je naar boven en geniet!